Neslican Bacağına Ne Olduğunu İlk Hissetiğinde
(BACAĞIM KESİLDİ) ANNE OLURSAM ÇOCUKLARIMIN PEŞİNDEN KOŞAMAYACAK MIYDIM?
“20 Temmuz 2017, elimde rujumla fotoğraf çekildim. Doktorum ameliyat öncesi bacağı kurtarmak için uğraşacağını söyledi. Bacaklarımı birbirine dokundurdum. Ameliyattan sonra uyandım. Saat 4’te uyudum. Aynı gün 6 buçukta uyandım. 19 yılın içindeki en kötü uyanıştı. Vücudumda korkunç bir ağrı vardı; bunun bacağımdaki tümör çıkartıldı ve bir protez takıldığı için bunu varsaymak istedim. Saati sordum, saatin altı olduğunu öğrenince anladım ki bacağım kesilmiş. O an acıyı tüm hücrelerimde hissettim. Kendimi unuttum o anda. Bacağım yokken nasıl yaşayacaktım. Anne olursam çocuklarımın peşinden koşamayacak mıydım. O günkü acım tarifsizdi. Hayatta kalmak için bacağını feda etmiş bir kızsam hayatın hakkını vermeliyim diye düşündüm. Bacağımı kaybettikten 15 gün sonra dikişlerimi aldırmaya gittim. O gün bana bacağımı verdiler. Sanki bir çöp gibi verdiler. Evde balkonda otururken güvercini gördüm. Bir bacağı yoktu kuşun. Bu kuşu gördükten iki gün sordu, şortumu giydim, makyajımı giydim ve alışveriş merkezine gitmeye karar verdim. O günden sonra evde hiç durmadım. İnsanların bana acımalarına hiç izin vermiyordum”
“Kitap yazıyorum, üniversiteye hazırlanıyorum. Hayatımı, umudumu, yaşama sevincimi hiç kaybetmedim. Yılbaşına gireceğiz sürekli gezip keşfediyorum. Yeni yıldan tek beklediğim şey sağlıktı. Bi şeyleri yapmak için sadece sağlıklı olmaya ihtiyacımız var. Akciğerin sağ lobuna kanser sıçramıştı. Tümör çıkartıldı. Hiçbiriniz ne kadar zamanınızın kaldığını bilmeden yaşıyorsunuz. İki kanser atlattım, ama hiçbir zaman yaşama sevincimi kaybetmedim”
BİR MİSYONA SAHİBİM…
“Bir misyona sahibim. Ailedeki en sağlıklı bireylerin bile kanser olacağını anlatmak için. Hayatında hareket etmeden duramayan bir insanın bile bacağını kaybettiğinde hayata tutunabileceğini, demir bacaklı kadınların gururla etek giyebileceğini göstermek için buradayım”
KARANLIK OLMADAN YILDIZLARI GÖREMEZ İNSAN, KENDİ YILDIZLARINIZI KEŞFETMEK İÇİN KARANLIĞI BEKLEMEYİN.
Karanlık olmadan yıldızları göremez insan. 19 yaşımın tamamında yıldızları izleyen bir kız söylüyor bunu. Kendi yıldızlarınızı keşfetmek için karanlığı beklemeyin. Hayatınızı sevin, kendinizi sevin, bedeninizi sevin. Saçlarınızı, kilonuzu sevin. Sadece bir tane hayatınız var.
Bir parçamı (ameliyatla kesilen bacağı) kaybettim, ama bir yaşam amacı elde ettim. Sokaktaki insanlar beni durduğunda, “Neslican ben kilomla barıştım”, “Neslican ben sigarayı bıraktım” , “Neslican benim kolum yok ama artık göstermekten korkmuyorum” dediklerinden Tanrı’nın bacağımın neden benden gitmesine izin verdiğini anladım. İnsanların kalbine dokunabilmek, onlara örnek olmak benim için çok önemli. Üniversite sınavını kazanıp, bir kariyerim olsaydı belki bu kadar mutlu olmayacaktım.
“20 Temmuz 2017, elimde rujumla fotoğraf çekildim. Doktorum ameliyat öncesi bacağı kurtarmak için uğraşacağını söyledi. Bacaklarımı birbirine dokundurdum. Ameliyattan sonra uyandım. Saat 4’te uyudum. Aynı gün 6 buçukta uyandım. 19 yılın içindeki en kötü uyanıştı. Vücudumda korkunç bir ağrı vardı; bunun bacağımdaki tümör çıkartıldı ve bir protez takıldığı için bunu varsaymak istedim. Saati sordum, saatin altı olduğunu öğrenince anladım ki bacağım kesilmiş. O an acıyı tüm hücrelerimde hissettim. Kendimi unuttum o anda. Bacağım yokken nasıl yaşayacaktım. Anne olursam çocuklarımın peşinden koşamayacak mıydım. O günkü acım tarifsizdi. Hayatta kalmak için bacağını feda etmiş bir kızsam hayatın hakkını vermeliyim diye düşündüm. Bacağımı kaybettikten 15 gün sonra dikişlerimi aldırmaya gittim. O gün bana bacağımı verdiler. Sanki bir çöp gibi verdiler. Evde balkonda otururken güvercini gördüm. Bir bacağı yoktu kuşun. Bu kuşu gördükten iki gün sordu, şortumu giydim, makyajımı giydim ve alışveriş merkezine gitmeye karar verdim. O günden sonra evde hiç durmadım. İnsanların bana acımalarına hiç izin vermiyordum”
“Kitap yazıyorum, üniversiteye hazırlanıyorum. Hayatımı, umudumu, yaşama sevincimi hiç kaybetmedim. Yılbaşına gireceğiz sürekli gezip keşfediyorum. Yeni yıldan tek beklediğim şey sağlıktı. Bi şeyleri yapmak için sadece sağlıklı olmaya ihtiyacımız var. Akciğerin sağ lobuna kanser sıçramıştı. Tümör çıkartıldı. Hiçbiriniz ne kadar zamanınızın kaldığını bilmeden yaşıyorsunuz. İki kanser atlattım, ama hiçbir zaman yaşama sevincimi kaybetmedim”
BİR MİSYONA SAHİBİM…
“Bir misyona sahibim. Ailedeki en sağlıklı bireylerin bile kanser olacağını anlatmak için. Hayatında hareket etmeden duramayan bir insanın bile bacağını kaybettiğinde hayata tutunabileceğini, demir bacaklı kadınların gururla etek giyebileceğini göstermek için buradayım”
KARANLIK OLMADAN YILDIZLARI GÖREMEZ İNSAN, KENDİ YILDIZLARINIZI KEŞFETMEK İÇİN KARANLIĞI BEKLEMEYİN.
Karanlık olmadan yıldızları göremez insan. 19 yaşımın tamamında yıldızları izleyen bir kız söylüyor bunu. Kendi yıldızlarınızı keşfetmek için karanlığı beklemeyin. Hayatınızı sevin, kendinizi sevin, bedeninizi sevin. Saçlarınızı, kilonuzu sevin. Sadece bir tane hayatınız var.
Bir parçamı (ameliyatla kesilen bacağı) kaybettim, ama bir yaşam amacı elde ettim. Sokaktaki insanlar beni durduğunda, “Neslican ben kilomla barıştım”, “Neslican ben sigarayı bıraktım” , “Neslican benim kolum yok ama artık göstermekten korkmuyorum” dediklerinden Tanrı’nın bacağımın neden benden gitmesine izin verdiğini anladım. İnsanların kalbine dokunabilmek, onlara örnek olmak benim için çok önemli. Üniversite sınavını kazanıp, bir kariyerim olsaydı belki bu kadar mutlu olmayacaktım.
